папрыту́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Прытуліцца — пра ўсіх, многіх. Каму не хапала дзе сесці — папрытульваліся каля падаконнікаў, стаялі каля сцяны, узлакаціўшыся на спінкі крэслаў. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запле́чча, ‑а, н.
Разм. Частка спіны каля плячэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згуртава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́ецца; зак.
1. Сабрацца ў гурт.
Каля дрэва згуртавалася цэлая грамада людзей.
2. перан. Дасягнуць аднадушнасці ў поглядах, дзеяннях.
З. вакол думкі вучоных.
|| незак. згурто́ўвацца, -аецца; наз. згурто́ўванне, -я, н.
|| наз. згуртава́нне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абазна́цца, -на́юся, -на́ешся, -на́ецца; зак.
1. Памыліцца, прыняць каго-н. за іншага, што-н. за другое.
А. ў прыцемку.
Прабачце, я абазнаўся.
2. Звыкнуцца з чым-н., пазнаёміцца.
Пятрусь папрацаваў каля трохмесяцаў, абазнаўся з варштатамі і станкамі.
|| незак. абазнава́цца, -наю́ся, -нае́шся, -нае́цца; -наёмся, -наяце́ся, -наю́цца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыгарну́ць, -арну́, -о́рнеш, -о́рне; -арні; -о́рнуты; зак.
1. што. Прыгрэбці, зграбаючы, сабраць каля чаго-н.
П. жар да чыгункоў.
2. што чым. Прыкрыць, прысыпаць чым-н.
П. зямлёй карэнне.
3. каго (што). 3 ласкаю, пяшчотай прытуліць да сябе.
П. дачку.
|| незак. прыго́ртваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ляпі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., ле́піцца; незак.
1. Быць пластычным, прыгодным для лепкі, здольным прыляпляцца.
Пластылін добра лепіцца.
2. Цесна размяшчацца адзін каля аднаго.
Абапал вуліцы ляпіліся старэнькія хаткі.
3. Стварацца з пластычных матэрыялаў.
Скульптурныя партрэты лепяцца марудна.
4. разм. Прыставаць, вязацца, чапіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Адлі́ ’каля; а ўсё ж’ < ад‑лі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кра́ма, ‑ы, ж.
Магазін, лаўка 2. Арлоўскі меў краму, прадаваў гарэлку, быў сядзельцам. Чарнышэвіч. Каля адной крамы стукаюць у патэльні, каля другой звоняць косамі — пакупнікоў заклікаюць. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кала́ ’каля’ (Бяльк., Жд. 2; капыл., Жыв. сл., мсцісл., З нар. сл.; Сержп. Прымхі, Сцяц., Шат.). Рус. зах.-бран. кала, калуж. кала, кыла ’тс’, апошняе супадае з усх.-бел. формамі: кыла (Бяльк., З нар. сл.). СРНГ не фіксуе шэрагу адпаведнікаў да бел. лексемы, што дазваляе меркаваць аб магчымым беларускім паходжанні калуж. слова (вынік міграцыі насельніцтва). Сустракаецца ў гаворках акала ’каля’. Этымалагічна бел. кала — склонавая форма лексемы кола ’кола’, канцавое ‑а не вельмі яснае. Лексема фіксуецца ў ст.-бел. гаворках і гэта не выключае магчымага працэсу ўплыву на засведчанае ў шэрагу моў коло ’каля’ бел. прыназоўніка каля. Форма коло адзначаецца ў паўдн.-зах. гаворках, адносна каля гл. адпаведны артыкул. З літ. гл. Копечны, ESSJ, SG, I, А, 88. 89.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
каляву́шны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца каля вуха. Калявушная залоза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)