фруктаўшчы́к, ‑а, м.

Той, хто мае фруктовы магазін або гандлюе фруктамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храсткава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікія або выступаючыя храсткі. Храсткаваты нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызаберы́л, ‑у, м.

Каштоўны празрысты камень зялёнага або залаціста-жоўтага колеру.

[Ад грэч. chrysós — золата і berillos — берыл.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукраме́трыя, ‑і, ж.

Устанаўленне працэнта цукру або цукрыстых рэчываў у растворах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цысты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Вострае або хранічнае запаленне мачавога пузыра.

[Ад грэч. kýstis — мачавы пузыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шампу́нь, ‑ю, м.

Мыльная духмяная вадкасць або парашок для мыцця галавы.

[Ад англ. shampooing — мыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматпакаёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае некалькі або шмат пакояў. Шматпакаёвая кватэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

князь, -я, мн. князі́, -ёў, м.

1. Правадыр войска і правіцель феадальнай манархічнай дзяржавы або асобнага ўдзельнага княства.

Полацкі к.

2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.

|| пагард. князёк, -зька́, мн. -зькі́, -зько́ў, м.

|| прым. кня́жацкі, -ая, -ае.

К. палац.

К. тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флот, -у, М фло́це, мн. фло́ты, -аў і флаты́, -о́ў, м.

1. Сукупнасць усіх ваенных ці гандлёвых суднаў краіны або асобнага мора, рачнога басейна.

Рачны ф.

Чарнаморскі ф.

2. Буйное злучэнне ваенна-марскіх суднаў.

○

Паветраны флот — сукупнасць ваенных або грамадзянскіх лятальных апаратаў; авіяцыя.

|| прым. фло́цкі, -ая, -ае.

Ф. экіпаж.

Сышлі на бераг флоцкія (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіра́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Незамкнутая крывая лінія, якая ўтварае шэраг абаротаў вакол пункта на плоскасці або вакол восі.

2. Дрот, спружына або іншы прадмет, звітыя, скручаныя па такой лініі.

С. для праса.

|| памянш. спіра́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (да 2 знач.).

|| прым. спіра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)