Verbum

заадно́, прысл.

1. Сумесна, у згодзе з кім-н. (быць, дзейнічаць).

Я з. з сябрамі.

2. Адначасова з чым-н., мімаходам.

Захапі там з. і вядро ў хату.

замаўча́ць¹, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак. (разм.).

Замоўкнуць, перастаць гаварыць, спяваць, крычаць і пад.

Апавядальнік замаўчаў.

Пісаў пісьмы, а цяпер нешта замаўчаў (перан.: перастаў пісаць).

засме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., што.

1. Забрудзіць смеццем.

З. падлогу.

2. перан. Запоўніць чым-н. непатрэбным, шкодным.

З. мову грубымі словамі.

|| незак. засме́чваць, -аю, -аеш, -ае.

зашпунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

1. Заткнуць шпунтам (адтуліну ў бочцы).

2. Зрабіць шпунт у чым-н. (спец.).

З. брус.

|| незак. зашпунто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

зая́ва, -ы, мн. -ы, зая́ў, ж.

1. Афіцыйнае паведамленне ў вуснай або пісьмовай форме.

Зрабіць заяву для друку.

2. Пісьмовая просьба аб чым-н.

Падаць заяву на адпачынак.

звы́клы, -ая, -ае.

1. Які стаў прывычкай.

Звыклыя рухі.

2. Які звыкся з чым-н., набыў прывычку рабіць што-н.

З. да частых пераездаў.

|| наз. звы́класць, -і, ж.

зляпі́ць, зляплю́, зле́піш, зле́піць; зле́плены; зак., што.

1. гл. ляпіць.

2. Злучыць чым-н. ліпкім, склеіць (разм.).

З. лісты паперы.

З. кавалкі статуэткі.

|| незак. зле́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

папараска́зваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што, чаго, пра каго-што, аб кім-чым, з дадан. і без дап. (разм.).

Расказваць доўга, неаднаразова; расказаць многа чаго-н.

П. анекдотаў.

папярэ́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто папярэднічаў каму-н. у чым-н., сваёй дзейнасцю падрыхтаваў што-н.

Духоўная спадчына папярэднікаў.

|| ж. папярэ́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

перыско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аптычная прылада для назірання за чым-н. з укрыцця, падводнай лодкі, танка і пад.

|| прым. перыско́пны, -ая, -ае і перыскапі́чны, -ая, -ае.