перасяка́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які можа або здольны перасякацца. Перасякальныя лініі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перысты́ль, ‑я, м.

Прамавугольны двор, сад або плошча, абнесеныя крытай каланадай.

[Грэч. perístylos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піры́хій, ‑я, м.

Ненаціскная двухскладовая стапа ямба або харэя ў вершаскладанні.

[Грэч. pyrrhíchios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыёмыш, ‑а, м.

Разм. Прыёмны сын або прыёмная дачка. Узяць прыёмыша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пчаля́рства, ‑а, н.

Развядзенне пчол як галіна сельскай гаспадаркі або промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пылаўло́ўнік, ‑а, м.

Апарат для ачышчэння паветра або газу ад пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распыля́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для рассейвання якога‑н. парашку або вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́дня, ‑і, ж.

Уст. Прамысловае прадпрыемства, дзе здабывалі або плавілі руду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́, нескл., н.

Абутак на драўлянай падэшве або выдзеўбаны з дрэва.

[Фр. sabot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санцацве́т, ‑у, М ‑цвеце, м.

Травяністая або паўкустовая расліна сямейства ладаннікавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)