распара́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які ўмее добра кіраваць, распараджацца чым‑н. Распарадлівы старшыня. Распарадлівы камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скра́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Рабіць шум, скрабучы, драпаючы чым‑н. Скрабаюць мышы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словаблу́дства, ‑а, н.

Кніжн. Пустаслоўе, балбатня, якія падаюцца як сур’ёзнае разважанне аб чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угі́н, ‑у, м.

Увагнутае месца на чым‑н., дзе‑н.; увагнутая частка крывой лініі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упэ́ўнівальны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае ў сабе ўпэўненне ў чым‑н. Упэўнівальны ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрава́нне, ‑я, н.

Утварэнне цукру, цукрыстых рэчываў у чым‑н. Цукраванне крухмалу. Цукраванне соладу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Запэцкваць, вымазваць чым‑н. сальным, ліпкім. Шмальцаваць целагрэйку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што і чым.

Аднакр. да шпурляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́руснасць, ‑і, ж.

Размяшчэнне чаго‑н. радамі, ярусамі; напластаванне чаго‑н. над чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ляпа́к 1, лепа́к ’цяльпук’ (ТС). Балтызм. Параўн. літ. lapõkas ’такі сабе, не асаблівы’, lėpė̃kas, lepekiùšas ’бесталковы чалавек’.

*Ляпа́к 2, лепа́к ’пляскач’ (ТС). Да ля́паць ’біць па чым-небудзь мяккім’ (гл.).

*Ляпа́к 3, лепа́к ’муляр’ (ТС). Да ляпі́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)