Verbum

прыстара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., чаго.

Раздабыць, прыгатаваць што-н., звычайна з намаганнямі.

П. дроў.

тлумача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца тлумачэннем, трактоўкай чаго-н.

Т. сноў.

тлумача́льны, -ая, -ае.

Які заключае ў сабе тлумачэнне, трактоўку чаго-н.

Т. слоўнік беларускай мовы.

ушчыльня́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для ўшчыльнення (у 1 знач.) чаго-н.

філі́піка, -і, ДМ -піцы, ж. (кніжн.).

Гнеўная выкрывальная прамова, выступленне супраць каго-, чаго-н.

цэ́ласць, -і, ж.

1. Непашкоджанасць, захаванасць.

Ц судна.

2. Адзінства, звязанасць усіх частак чаго-н.

чы́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім-чым (разм.).

Валаводзіцца, вазіцца.

Чаго з ім ч.!

шкаля́рства, -а, н. (разм., неадабр.).

Несамастойны, начотніцкі падыход да чаго-н.

|| прым. шкаля́рскі, -ая, -ае.

эрза́ц, -у, мн. -ы, -аў, м.

Непаўнацэнны заменнік чаго-н.; сурагат.

Э. ікры.

Э. скуры.

эскала́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Паступовае павелічэнне, узмацненне, рост чаго-н.

Э. цэн.

Э. ваенных дзеянняў.