Verbum

жыві́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тое, што прыдае каму-, чаму-н. жывасць, прывабнасць, своеасаблівасць.

Была ў яго свая адметная ж.

вы́брык, -у, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. гл. выбрыкваць.

2. Учынак, які супярэчыць агульнапрынятым нормам паводзін.

Гэта ўсё яго выбрыкі.

высакаро́ддзе, -я, н.

У царскай Расіі: у спалучэнні з займеннікамі «ваша», «яго», «яе», «іх» — тытулаванне цывільных чыноўнікаў пятага класа (стацкіх саветнікаў).

газасхо́вішча², -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

Збудаванне для захавання газу¹ (у 1 і 2 знач.) і рэгулявання яго падачы.

віхля́сты, -ая, -ае (разм.).

1. Які хістаецца з боку ў бок (пра чалавека і яго рухі).

2. Звілісты, пакручасты.

Віхлястыя сцежкі.

худзі́зна, -ы, ж.

1. Знешні выгляд худога¹ чалавека.

У вочы кінулася яго незвычайная х.

2. Пра худога чалавека або жывёлу (разм.).

по́швырак, -рку, м. (разм.).

1. Кідок з сілай.

Ад яго пошвырку разбягаюцца куры ва ўсе бакі.

2. Імклівы рух.

П. наперад.

рэаста́т, -а, М -ста́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для рэгулявання сілы току і яго напружання.

|| прым. рэаста́тны, -ая, -ае.

рэчаі́снасць, -і, ж.

1. гл. рэчаісны.

2. Аб’ектыўны свет з усёй мнагастайнасцю яго сувязей; быццё; навакольнае асяроддзе; становішча.

Літаратура адлюстроўвае р.

сія́цельства, -а, н.

Тытулаванне князёў, графаў у царскай Расіі (ужыв. з займеннікам «ваша», «яго», «іх»), а таксама іх жонак.

Іх с.