агра́рый, ‑я, ж.
Кніжн.
1. Буйны землеўладальнік, памешчык-абшарнік.
2. Член партыі буйных землеўладальнікаў, адной з найбольш рэакцыйных арганізацый у капіталістычных краінах.
[Ад лац. agrarius — зямельны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анархі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Прыхільнік анархізму, член арганізацыі анархістаў.
2. Разм. Чалавек, які не падпарадкоўваецца правілам вытворчай і грамадскай дысцыпліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́ктар, ‑а, м.
У Старажытныя Рыме — член ганаровай стражы вышэйшай адміністрацыі, які насіў пучок розгаў і сякеру як сімвал улады і пакарання.
[Лад. lictor.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сацыялі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Член сацыялістычнай партыі; паслядоўнік сацыялістычнай вучэння.
2. Прыхільнік сацыялізма (у 3 знач.). Правыя сацыялісты. Буржуазны сацыяліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
езуі́т, -а, М -і́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Манах — член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса».
2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек.
|| ж. езуі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).
|| прым. езуі́цкі, -ая, -ае.
Е. ордэн.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лібера́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Прыхільнік лібералізму (у 1 знач.).
2. Член ліберальнай партыі.
3. Чалавек, які свабодна мысліць, вальнадумец.
4. Паблажлівы, памяркоўны чалавек.
|| ж. лібера́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гуртко́вец, ‑коўца, м.
Разм. Член гуртка (у 2, 3 знач.). Гурткоўцы збіраліся на рэпетыцыі ў школу вечарамі і часта заседжваліся даволі позна. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парты́ец, ‑тыйца, м.
Разм. Член Камуністычнай партыі Савецкага Саюза. [Міхась] свабодна трымаўся з начальнікам сувязі дывізіі таварышам Свіласам, чалавекам стрыманым і цвёрдым партыйцам. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампаньён, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто складае кампанію каму-н., разам з кім-н. удзельнічае ў чым-н.
2. Член прамысловай або гандлёвай кампаніі; саўладальнік.
|| ж. кампаньёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. кампаньёнскі, -ая, -ае (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мана́х, -а, мн. -і, -аў, м.
Член царкоўнай абшчыны, які даў абяцанне весці аскетычны лад жыцця.
Жыць манахам (таксама перан.).
|| ж. мана́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.
|| прым. мана́скі, -ая, -ае.
М. ўклад жыцця (таксама перан.: суровы, аскетычны). Манаская вопратка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)