а...² (а таксама ан...), прыстаўка.

Абазначае адсутнасць прыметы, уласцівасці, паказанай у асноўнай частцы слова (без прыстаўкі): амаральны, апалітычнасць, алагічны, анаэробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устарэ́лы, -ая, -ае.

Які не адпавядае сучасным патрабаванням, выйшаў з ужытку, моды.

У. погляд.

Устарэлае слова.

|| наз. устарэ́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маўчо́к, -чка́, м.

1. Маўчанне.

2. у знач. вык. Ні слова, ні гуку (не гаварыць; разм.).

Толькі пра гэта м.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

3 цяжкасцю разабраць невыразна напісанае.

Не расчытаў слова.

|| незак. расчы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этымо́н, ‑а, м.

У мовазнаўстве — зыходнае слова, ад якога паходзіць існуючае ў дадзенай мове слова.

[Грэч. étymon — сапраўднае значэнне слова, ісціна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

постпазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Становішча слова або сказа пасля іншага слова або сказа, звязанага з ім.

[Ад лац. post — пасля і positio — становішча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які ў сваёй будове мае некалькі складоў (пра слова, вершаваны памер). Шматскладовае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зваро́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

У граматыцы: слова ці група слоў, якімі называюць таго, да каго звяртаюцца.

Выдзеліць коскамі з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агня...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае знач. слова «агонь» або паказвае на адносіны да агню, напр.: агнястрэльны, агнямёт, агняцвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акра́са, -ы, ж. (разм.).

1. Аздоба, упрыгажэнне.

Слова — а. мастацкага твора.

2. Скорам, тлушч, якімі запраўляюць страву; закраска.

Заправіць страву акрасай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)