трыя́да, ‑ы,
1.
2. У філасофскай сістэме Гегеля — трохступеньчатае
[Грэч. triás — тройца, траістасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыя́да, ‑ы,
1.
2. У філасофскай сістэме Гегеля — трохступеньчатае
[Грэч. triás — тройца, траістасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэкто́ніка, ‑і,
1. Раздзел геалогіі, які вывучае структуру, рух, дэфармацыю і
2. У архітэктуры — асаблівасці ўзаемаразмяшчэння частак будынка і суадносіны яго форм і прапорцый; архітэктоніка.
[Ад грэч. tektonikē — будаўніцтва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Агіна́цца ’увільваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́карыць ’запарушыць (вочы)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пачыта́й ’амаль’, ’здаецца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кансервава́ць, -рву́ю, -рву́еш, -рву́е; -рву́й; -рвава́ны;
1. Нарыхтоўваючы, падвяргаць спецыяльнай апрацоўцы для засцярогі ад псавання.
2. Прымаць спецыяльныя тэхнічныя меры для засцярогі ад псавання, карозіі (
3. Часова прыпыняць
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ізалява́насць, ‑і,
Стан ізаляванага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гнаі́ць, гнаю, гноіш, тоіць;
Прыводзіць у стан гніення; дапускаць
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэгуля́тар, ‑а,
Прыбор для рэгулявання дзеяння чаго‑н. (машыны, механізма і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суча́снік, ‑а,
Той, хто жыў ці жыве ў адзін час з кім‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)