залі́ў, ‑ліва, м.

Частка мора, акіяна возера, якая ўразаецца ў сушу. Карабель рушыў далей, абмінаючы іншыя караблі, якія стаялі па ўсяму заліву. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерэі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — марская німфа, адна з дачок бога мора Нерэя.

2. Спец. Кольчаты марскі чарвяк.

[Грэч. Nērēis — дачка Нерэя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Разм. Прагульвацца, хадзіць без мэты, бяздзейнічаць. [Вуліцу] залівала мора святла, а па тратуарах фланіравалі два сустрэчныя патокі моладзі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліўны́ в разн. знач. разливно́й;

р. апара́т — разливно́й аппара́т;

~но́е малако́ — разливно́е молоко́;

◊ ~но́е мо́ра — шутл. разлива́нное мо́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нівелі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак., што.

1. Вызначыць (вызначаць) спецыяльнымі прыборамі вышыню пунктаў зямной паверхні над узроўнем мора або адносна якой-н. пэўнай вышыні (спец.).

2. перан. Ураўноўваючы, згладзіць (згладжваць), знішчыць (знішчаць) адрозненні паміж кім-, чым-н.

Н. асаблівасці.

|| наз. нівелі́раванне, -я, н. і нівеліро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лагу́на ’мелкаводны заліў, аддзелены ад мора пясчанай касой’ (ТСБМ). Запазычана, відавочна, з рус. лагуна ’тс’, якое праз ням. мову запазычана з іт. laguna < лац. lacūna ’паглыбленне, яма’, ’лужа’, ’багна’ (Клюге₁₇, 418; Фасмер, 2, 447; Слаўскі, 4, 27).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́гаркі, ‑аў; адз. няма.

1. Тое, што застаецца пасля згарання чаго‑н.

2. Разм. Тое, што і выгар. Як мора, калыхалася трава На выгарках. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабрыва́цца, ‑аецца; зак.

Абарвацца — пра ўсё, многае. Канаты паабрываліся. □ Падзьмуў з мора вецер, нагнаў хмар, зашамацела лісце на дрэвах,.. паабрывалася і пакацілася па асфальце. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філісты́мляне, ‑лян; адз. філістымлянін, ‑а, м.; філістымлянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. філістымлянкі, ‑нак; ж.

Старажытны народ, які насяляў паўднёвую частку ўсходняга ўзбярэжжа Міжземнага мора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несуці́шны

1. неумолка́емый, неумо́лчный, несмолка́емый, несмолка́ющий;

н. ро́кат — мо́ра неумолка́емый (неумо́лчный, несмолка́емый, несмолка́ющий) ро́кот мо́ря;

2. (о боли) неуёмный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)