разлыга́цца, ‑аецца; зак.

Вызваліцца ад вяроўкі, якой быў залыганы; развязацца. Конь разлыгаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыбкі́,

У выразе: на дыбкі (разм.) —

1) на заднія ногі (стаць, падняцца).

Конь спалохаўся і на дыбкі;

2) перан. не згадзіцца з чым-н., рэзка запратэставаць.

Усё скончылася б добра, ды Габрусь на дыбкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масць, -і, мн. -і, -е́й, ж.

1. Колер шэрсці ў жывёл.

Конь гнядой масці.

2. Частка калоды ігральных карт, якая адрозніваецца колерам і формай ачкоў.

Званковая м.

◊

Усіх масцей (неадабр.) — розных відаў, напрамкаў, поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́сціцца, пасецца; незак.

Тое, што і пасвіцца. Пасціўся перад алешнікам спутаны конь. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахалтэкі́нскі: а. аа́зіс ахалтеки́нский оа́зис;

~кія экспеды́цыі — ахалтеки́нские экспеди́ции;

а. конь — ахалтеки́нская ло́шадь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’е́здзіцца сов. изъе́здиться;

◊ быў конь, ды ~дзіўся — погов. уката́ли (уходи́ли) си́вку круты́е го́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваўкарэ́зіна, ‑ы, ж.

Разм.

1. Тое, што і ваўкарэз. [Бацька:] — Іншага сабаку-ваўкарэзіну нават спрактыкаванаму воку цяжка адрозніць ад ваўка. Пальчэўскі.

2. Лаянк. Варты толькі на спажыву ваўкам. Хіба ж гэта конь! Гэта ваўкарэзіна, а не конь. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Конь з высокімі бегавымі якасцямі.

Арабскі с.

2. Спартсмен, які займаецца скачкамі.

3. Той, хто танцуе (разм.).

|| ж. скаку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарабо́к, ‑бка, м.

Непакладаны конь; конь-самец. Жарабок-стаеннік. Племянны жарабок. □ Быў у .. [Шахлевіча] тут улюбёны жарабок са спецыяльным прызначэннем множыць конскую народу. Колас. На ўсім скаку мог заарканіць Касым самага дзікага жарабка, за кароткі час аб’ездзіць яго. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задратава́цца, ‑туецца; зак.

Параніць нагу, зачапіўшы яе на хаду падковай другой нагі. Конь задратаваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)