шырыня́, -і, ж.

1. гл. шырокі.

2. Працягласць чаго-н. у папярочніку, а таксама (разм.) вялікі абшар, шыр.

Ш. ракі.

Матэрыял шырынёй у адзін метр.

Вакол ш. і прастор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ама́р, ‑а, м.

Вялікі марскі рак атрада дзесяціногіх.

[Фр. homard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балі́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Вялікі яркі метэор.

[Фр. bolide.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немале́нькі, ‑ая, ‑ае.

Досыць вялікі, значны. Немаленькая зарплата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́чны, -ая, -ае.

1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай.

Значныя страты.

У значнай ступені.

Значна (прысл.) больш.

2. Які мае вялікае значэнне, важны.

Значныя падзеі.

З. чалавек.

|| наз. зна́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цюк¹, -а́, мн. -і, -о́ў, м.

Вялікі звязаны пакунак тавару; вялікая звязка чаго-н.

Ц. сена.

|| памянш. цючо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. цюкавы́, -а́я, -о́е (спец.).

Цюкавое сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

планта́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Вялікі ўчастак зямлі, заняты спецыяльнай сельскагаспадарчай культурай.

П. грэчкі.

Чайная п.

2. Сельскагаспадарчае прадпрыемства.

|| прым. плантацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Плантацыйная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изря́дный

1. разг. (значительный по количеству) даво́лі вялі́кі, немалы́, дастатко́вы; (большой) вялі́кі, до́бры;

2. (отличный) уст. важне́цкі, не абы́-які, выда́тны; (хороший) до́бры; (неплохой) нядрэ́нны, даво́лі до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

байра́м, ‑у, м.

Мусульманскае свята. Вялікі байрам. Малы байрам.

[Ад тур. bayram — урачыстасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кус, ‑а, м.

Разм. Кусок, звычайна вялікі. Кус хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)