дэкараты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэкаратыўнага (у 2 знач.). Дэкаратыўнасць карціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́странасць, ‑і, ж.

Уласцівасць завостранага. Завостранасць шпіля. Сацыяльная завостранасць сюжэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зла́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зладжанага. Зладжанасць рухаў. Зладжанасць у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зразуме́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць зразумелага (у 1 знач.). Зразумеласць тлумачэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідэалісты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ідэалістычнага (у 1 знач.). Ідэалістычнасць поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іскры́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць іскрыстага. Зорная іскрыстасць. Іскрыстасць віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкрэ́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць канкрэтнага. Канкрэтнасць дзіцячага мышлення. Канкрэтнасць выказвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць коўкага; здольнасць сплюшчвацца, кавацца. Коўкасць металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць лагічнага: адпаведнасць законам логікі. Лагічнасць довадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лега́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць легальнага; узаконенасць чаго‑н. Легальнасць існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)