свое..., (
Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае адносіны да сябе самога, да свайго, паказвае на што‑н. як на вынік уласных дзеянняў і пад., напрыклад:
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свое..., (
Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае адносіны да сябе самога, да свайго, паказвае на што‑н. як на вынік уласных дзеянняў і пад., напрыклад:
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словаўтварэ́нне, ‑я,
1. Утварэнне слоў у мове, а
2. Раздзел навукі аб мове, які вывучае структуру слоў і законы іх утварэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тытулава́нне, ‑я,
Называнне каго‑н. адпаведна тытулу (у 1 знач.), чыну, званню, а
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усячэ́нне, ‑я,
1.
2. У граматыцы, літаратуразнаўстве — скарачэнне слова або верша ў канцы, а
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
феадалі́зм, ‑у,
Грамадска-эканамічная фармацыя, у аснове якой ляжыць уласнасць феадала на сродкі вытворчасці і няпоўная ўласнасць на прыгонных сялян, а
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хо́та, ‑ы,
1. Іспанскі народны танец у хуткім тэмпе, а
2. Музычны твор у стылі гэтага танца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цмо́канне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ча́рдаш, ‑а і чарда́ш, ‑а́,
1. Венгерскі народны танец, а
2. Музычная п’еса ў рытме гэтага танца.
[Венг. csárdás.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чыры́канне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шамаце́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)