Verbum

вяршы́цель, ‑я, м.

Кніжн. Той, хто вяршыць справамі, распараджаецца чым‑н. Вяршыцель лёсу.

гара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто дае гарантыю ў чым‑н., паручыцель.

[Фр. garant.]

здо́брыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Праявіць дабрату, злітавацца над. кім‑, чым‑н.

варыя́нтнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Наяўнасць варыянтаў у чым‑н. Варыянтнасць націску. Варыянтнасць канчаткаў.

вільго́тнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць вільгаці ў чым‑н., ступень насычанасці вільгаццю. Вільготнасць глебы.

разагітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.

Разм. Узмоцнена агітуючы, пераканаць у чым‑н.

саўлада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саўладаць ​²; сумеснае валоданне чым‑н.

структу́рнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць пэўнай структуры ў чым‑н. Структурнасць глебы. Структурнасць мінералаў.

суадно́сны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можа быць суаднесены з чым‑н. Суадносныя паняцці.

суіснава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

Існаваць адначасова ці сумесна з кім‑, чым‑н.