Псі́ніць ’намакаць да гніення, набываючы сіні колер’ (ТСБМ, Нас.). Ад псіна, псіны, гл. папярэдняе слова. Сувязь з сіні другасная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пухнец́ь ’пышэць, раз’ядацца’ (слонім., Роднае слова, 2001, 5, 89). Ад пу́хны ’пышны’ (гл.) па тыпу цёмны > цямнець і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разма́й ’размарын’ (Мал., Булг., Гарэц., Тур., Кольб.). Ад размары́н (гл.) пад уплывам слова май, паколькі расліна цвіце ў маі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рацу́бал ’халаднік, прыгатаваны з капуснага расолу і цыбулі’ (Сцяшк. Сл.). Няясна; канец слова набліжаны па форме да цыбуля, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ско́міць ‘скрыпець’: скоміл чабатамі (ваўк., Рам.). Рэдкая фіксацыя бяссуфікснага дзеяслова ад ском‑ у зыходным (“слыхавым”) значэнні. Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стуз ‘звязка’: стуз кніжак (слонім., ЖНС), ‘бярвенні, сашчэпленыя, звязаныя чым-небудзь’ (Нар. Гом.). Гл. стус, а таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сту́зак, стуза́н ‘грымак’ (ТС). Аналагічна да стусак, стусан з набліжэннем да тузаць, параўн. туза́н, туса́н. Гл. таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таі́м ’патаемна, употайкі’ (Бяльк.). У аснове прасл. *tajemъ, дзеепрыметнік залежнага стану ад таіць (гл. наступнае слова), параўн. таемны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́лесь ’нядаўна’ (Сцяшк. Сл.). Спалучэнне формы, што ўзыходзіць да *tolě (гл. папярэдняе слова) з дэманстратыўнай часціцай -сь (гл. сей).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ты́ндра ‘хітрая жанчына’ (Мат. Маг. 2). Няясна. Экспрэсіўнае ўтварэнне з перастаноўкай зычных ад трындзець (гл.)? Гл. таксама папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)