Verbum

цір², -у, м. (спец.).

Састаў з каніфолі, смалы і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.

на́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі тэкст, змешчаны на якім-н. прадмеце.

Памятны н.

Н. на канверце.

назыўны́, -а́я, -о́е.

У выразе: назыўны сказ — аднасастаўны сказ, у якім галоўны член выражаны формай назоўнага склону назоўніка.

на́рачны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які спецыяльна пасылаецца з якім-н. спешным даручэннем.

Паслаць пісьмо нарачным.

неабжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім яшчэ мала жылі; неасвоены для жылля.

Неабжытая кватэра.

|| наз. неабжы́тасць, -і, ж.

ніку́ды, прысл.

Ні ў якое месца; ні ў якім напрамку.

Н. не пайду.

◊

Нікуды не варты — вельмі дрэнны.

прысу́тнасць, -і, ж.

Знаходжанне ў якім-н. месцы ў дадзены час.

У маёй прысутнасці.

◊

Прысутнасць духу — поўнае самавалоданне.

прысы́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. прысыпаць.

2. Парашок, якім прысыпаюць хворае месца (у 2 знач.).

дзяля́цтва, -а, н.

Вузкі практыцызм, пры якім выпускаецца з-пад увагі прынцыповы бок справы.

|| прым. дзяля́цкі, -ая, -ае.

шва́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, шва́ек, ж.

Плоскае шыла, якім колюць свіней.

|| прым. шва́ечны, -ая, -ае.