Verbum

вугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны элемент, які з’яўляецца асновай усіх арганічных рэчываў у прыродзе.

бактэрыцы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны сродак знішчэння бактэрый — узбуджальнікаў хвароб чалавека, жывёлы і раслін.

мутаге́н, ‑у, м.

Спец. Фізічны, хімічны і біялагічны фактары, якія выклікаюць мутацыю (у 2 знач.).

навакаі́н, ‑у, м.

Хімічны прэпарат, які ўжываецца для мясцовага абязбольвання і для лячэння некаторых захворванняў.

[Ад лац. novus — новы і (ка)каін.]

на́трый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі шчолачны метал серабрыста-белага колеру. Хлорысты натрый. Вуглякіслы натрый.

[Лац. natrium.]

ра́дый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал. Выпрамяненне радыю.

[Ад лац. raduis — прамень.]

ро́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру з групы плацінавых металаў.

[Грэч. rhodon — ружа.]

селе́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, шэра-чорны металоід, які выкарыстоўваецца пры вырабе фотаэлементаў і шкла.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

то́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, радыеактыўны метал, які з’яўляецца сыравінай для прамысловага атрымання ядзернай энергіі.

[Ад імені Тора, бога грому ў скандынаўскай міфалогіі.]

фе́рмій, ‑ю, м.

Штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент, названы ў гонар італьянскага фізіка Э. Ферма.