уставаць, паднімацца / хутка: падхоплівацца, усхоплівацца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

каршу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай.

Каршуном наляцець — злосна і хутка накінуцца, напасці на каго-н.

|| прым. каршуно́вы, -ая, -ае.

Каршуновая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зблі́зіцца, зблі́жуся, зблі́зішся, зблі́зіцца; зак.

1. Наблізіцца адзін да аднаго.

Машыны зблізіліся.

2. Уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.

Новыя суседзі з намі хутка зблізіліся.

|| незак. збліжа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. збліжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́мдзесят, сямідзесяці́, Т сямю́дзесяццю, ліч. кольк. Лік і колькасць 70.

С. гадоў народнаму музею.

Паехаць за с. кіламетраў у горад.

Пад с. гадоў каму-н. (хутка будзе 70 гадоў).

|| парадк. сямідзяся́ты, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкаці́ць, -ачу́, -о́ціш, -о́ціць; -о́чаны; зак.

1. што. Коцячы, даставіць.

П. бервяно.

2. Тое, што і прыехаць (звычайна хутка ці нечакана; разм.).

Прыкаціў дарагі госць.

|| незак. прыко́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эўкалі́пт, -а і -у, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Паўднёвае вечназялёнае дрэва, якое вельмі хутка расце і дасягае вялікіх памераў.

2. -у, адз. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. эўкалі́птавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ко́мельгомхутка, вельмі хутка’ (Нас.). Гл. ком і мяльком.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мі́тацьхутка насіць, вазіць, цягаць што-небудзь’, ’хутка есці’ (Крыў., Са сл. Дзіс.). Балтызм. Параўн. mitrùs ’хуткі, лоўкі’, mìtrinti ’рабіць хутка, лоўка, умела’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Амахну́цьхутка падмануць’ (Нас.), амахнуццахутка памыліцца’ (Нас.). Гл. абмахнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праджга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Хутка прайсці; прамчацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)