сілкава́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Прызначаны для сілкавання. Сілкавальная вада для паравога катла.
2. Які забяспечвае чым‑н. неабходным для нармальнага дзеяння, функцыяніравання. Сілкавальная станцыя. Сілкавальная помпа. Сілкавальны коўш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вузлавы́ прям., перен. узлово́й;
~ва́я ста́нцыя — узлова́я ста́нция;
~во́е пыта́нне — узлово́й вопро́с;
~во́е пісьмо́ — узлово́е письмо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
натуралі́ст м., в разн. знач. натурали́ст;
ста́нцыя ю́ных ~таў — ста́нция ю́ных натурали́стов;
маста́к-н. — худо́жник-натурали́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брыке́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да брыкету (у 2 знач.). Прафесар паказаў рукой на будынак. — У гэтай палове сама станцыя, — сказаў ён, — а злева сушыльнае аддзяленне брыкетнага завода. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яхт-клу́б, ‑а, м.
Спартыўная арганізацыя, якая займаецца водным, пераважна парусным спортам. // Водная станцыя такой арганізацыі, а таксама памяшканне, дзе знаходзіцца такая арганізацыя. А побач — замак Пятра Першага, яхт-клуб. Новікаў.
[Ад англ. jacht-club.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак., што.
1. Уставіць, усунуць у што-н.
З. штаны ў боты.
2. Падрыхтаваць да работы, ужывання, карыстання (пра механізмы, прыборы).
З. бак бензінам.
З. газавую лямпу.
3. Пакласці ў што-н. прыправу.
З. грыбы смятанай.
|| незак. запраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. запра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. запра́вачны, -ая, -ае (паводле 2 знач.).
Заправачная станцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канцавы́
1. (находящийся на конце) коне́чный;
~ва́я ста́нцыя — коне́чная ста́нция;
2. разг. живу́щий (находя́щийся) в конце́ дере́вни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераса́дачны в разн. знач. переса́дочный;
~ныя машы́ны — переса́дочные маши́ны;
~ныя раслі́ны — переса́дочные расте́ния;
~ная ста́нцыя — переса́дочная ста́нция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўста́нак, ‑нка, м.
Невялікая чыгуначная станцыя. Цягнік прыпыніўся на глухім паўстанку, сярод поля. Пянкрат. Ехалі доўга, і на кожнай станцыі і паўстанку нас абганялі вайсковыя эшалоны з тэхнікай і жывой сілай. Сяргейчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., з інф., з чым і без дап.
Разм. Тое, што і спяшацца. Ганька не спяшае абувацца. Васілевіч. Тут станцыя, з усіх канцоў Саюза Бягуць, спяшаюць цягнікі. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)