адшчабята́ць, ‑бячу, ‑бечаш, ‑беча; зак.

Перастаць шчабятаць. Свой спеў салавейка ў галлі адшчабеча. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапаглыбле́нне, ‑я, н.

Паглыбленне ў сябе, у свой унутраны свет, у свае думкі, перажыванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапаглы́блены, ‑ая, ‑ае.

Паглыблены ў сябе, у свой унутраны свет, у свае думкі, перажыванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджы́ць сов.

1. прям., перен. отжи́ть;

ён аджы́ў свой век — он о́тжил свой век;

мно́гія звы́чаі ўжо аджылі́ — мно́гие обы́чаи уже́ о́тжили;

2. (вернуться к жизни) ожи́ть;

3. перен. ожи́ть, воскре́снуть;

а. душо́й — ожи́ть (воскре́снуть) душо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уваткну́ць, уваткну, уваткнеш, уваткне; уваткнём, уваткняце; пр. уваткнуў, ‑ткнула; зак., што.

Тое, што і уткнуць у (1, 2 знач.). Дома, у сенцах старое хаты,.. маці ўваткнула свой серп у шчыліну над вушаком. Брыль. [Грышка] пачаў .. [начлежнікам] падпяваць, уваткyуўшы твар у каўнер кажуха. Чарот.

•••

Уваткнуць свае тры грошы — тое, што і уткнуць свае тры грошы (гл. уткнуць).

Уваткнуць свой нос (язык) — тое, што і уткнуць свой нос (язык) (гл. уткнуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Несмяртэ́льнік ’старасцень, Senecio vernalis’ (брэсц., Кіс.; паст., Сл. ПЗБ). З польск. nieśmiertelnik ’назвы розных кветак, якія захоўваюць свой знешні выгляд пры высыханні’, параўн. рус. бессмертник; запазычанне вызначаецца паводле фанетычнага крытэрыю (спалучэнне ‑тэ‑), параўн. несмярцельны (несмертельний) ’бессмяротны; несмяротны’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́йшчык, ‑а, м.

Той, хто мае свой пай у якой‑н. справе. Пайшчык кааператыўнага таварыства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан. Абарачальныя працэсы. Абарачальныя рэакцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасузіра́нне, ‑я, н.

1. Разглядванне, сузіранне сябе.

2. Паглыбленне ў сябе, у свой унутраны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́раць несов.

1. ме́рить, ме́рять, измеря́ть;

2. (надевать или прикладывать) примеря́ть;

◊ м. той жа ме́рай — ме́рить той же ме́рой;

м. на свой (адзі́н) аршы́н — ме́рить на свой (оди́н) арши́н;

м. усі́х адно́й ме́ркай — ме́рить всех одно́й ме́ркой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)