◎ Пасо́вішча ’работнік, якога трэба падштурхоўваць’ (Нас.). Да насоўваць < су́нуць, соваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аптэ́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік аптэкі; фармацэўт.

|| ж. аптэ́карка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. аптэ́карскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дагаво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік, які працуе па дагаворы.

|| ж. дагаво́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дагаво́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чысці́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які займаецца чысткай чаго-н.

Ч. дымаходаў.

Ч. ботаў.

|| ж. чысці́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абко́маўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абкома. Абкомаўскі работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золатапрамысло́вец, ‑лоўца, м.

1. Уладальнік залатых прыіскаў.

2. Работнік золатапрамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракле́йшчык, ‑а, м.

Работнік папяровай вытворчасці, спецыяліст па праклейцы паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сувязі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Работнік сувязі (у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхрабо́тнік, ‑а, м.

Работнік, які выконвае тэхнічную (не адказную) працу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упако́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца ўпакоўкай (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)