пасляледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да часу пасля ледніковай эпохі. Пасляледніковы перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагнацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да стагнацыі. Стагнацыйны перыяд у вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнаўле́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для ўзнаўлення; звязаны з узнаўленнем. Узнаўленчы перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акушэ́рства, -а, н.

1. Раздзел медыцыны, прысвечаны пытанням прафесійнай дапамогі пры цяжарнасці, родах і ў пасляродавы перыяд.

Лекцыі па акушэрстве.

2. Дзейнасць акушэра, акушэркі, аказанне дапамогі пры родах.

|| прым. акушэ́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапятро́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў цараванню Пятра I. Дапятроўскі перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнездава́нне, ‑я, н.

Перыяд размнажэння птушак, звязаны ў большасці іх відаў з віццём гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледавіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да ледавіка. Ледавіковы перыяд у гісторыі Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злучны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да злучкі. Злучны перыяд. // Прызначаны для злучкі. Злучны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыгало́м, ‑у, м.

Перыяд, калі пачынае ламацца лёд на рэках. Грукоча крыгалом, нібыта кананада. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неаге́н, ‑у, м.

Тоўшча слаёў горных народ, якія адклаліся ў перадапошні перыяд геалагічнай гісторыі Зямлі.

[Ад грэч. neos — новы і génos — нараджэнне, узрост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)