накра́сці, ‑краду, ‑крадзеш, ‑крадзе; зак., чаго.

Набыць крадзяжом нейкую (звычайна вялікую) колькасць чаго‑н. [Сузон] накраў у лесе жэрдак і трохі падправіў гумно. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракуры́цца, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.

Разм.

1. Набыць спецыфічны пах ад пастаяннага ўздзеяння тытунёвага дыму.

2. Зрасходаваць усё курыва і сродкі на курыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атрыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; атры́маны; зак.

1. каго-што. Узяць, набыць тое, што прысылаюць, даюць, прапаноўваюць, уручаюць, прысвойваюць.

А. пісьмо.

А. зарплату.

А. падзяку.

А. кватэру.

А. вучонае званне.

2. што. Прыняць да выканання, набыць права на выкананне чаго-н.

А. загад.

А. слова.

3. што. Здабыць, вынайсці ў працэсе пошукаў.

А. бензін з нафты.

4. што. Зазнаць, адчуць.

А. задавальненне.

5. што. Захварэць на што-н.

А. насмарк.

6. што. Стаць шырока вядомым.

А. прызнанне.

7. Аказацца пабітым (разм.).

А. па руках.

|| незак. атры́мліваць, -аю, -аеш, -ае і атрымо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. атрыма́нне, -я, н. (да 1—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стяжа́ть книжн.

1. сов. прыдба́ць (нажы́ць); (о корыстной наживе) нагрэ́бці;

он стяжа́л большо́й капита́л ён нажы́ў (нагро́б) шмат гро́шай;

2. сов. здабы́ць, набы́ць;

стяжа́ть сла́ву здабы́ць (набы́ць) сла́ву;

3. несов. называ́ць; грэ́бці; см. стяжа́ть​ 1;

4. несов. здабыва́ць; см. стяжа́ть​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́рабіцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Набыць пэўныя асаблівасці ў працэсе вытворчасці, работы.

Шкура добра вырабілася.

2. Запэцкацца (разм.).

В. ў сажу.

3. Выбрацца са складанага становішча, выкруціцца (разм.).

Як нам тут в.?

|| незак. вырабля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывы́кнуць, -ну, -неш, -не; прывы́к, -кла; -ні; зак.

1. да чаго і з інф. Набыць прывычку да чаго-н.

П. рана ўставаць.

2. да каго-чаго. Асвоіцца з кім-, чым-н.

П. да новых знаёмых.

|| незак. прывыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прывыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыстасава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; зак.

Асвоіўшыся з чымн., набыць патрэбныя навыкі, уменне.

П. да абставін.

П. да новых умоў жыцця.

|| незак. прыстасо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прыстасава́нне, -я, н. і прыстасо́ўванне, -я, н.

|| прым. прыстасава́льны, -ая, -ае (спец.).

Прыстасавальныя ўласцівасці.

Прыстасавальная афарбоўка насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкасі́цца, ‑кашуся, ‑косішся, ‑косіцца; зак.

1. Разм. Закончыць касьбу. Да пачатку жніва калгас абкасіўся.

2. У працэсе работы набыць патрэбныя якасці (аб новай касе).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дурыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Набыць што‑н. падманам, хітрыкамі; выпрасіць. Колькі ён [Віця] у мяне выдурыў: «Дай, мамка, дзесяць капеек! Дай пяць!» Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што і чаго.

Рабуючы, прысвоіць, набыць; награбіць. [Старшыня рэўкома:] — Раніцою мы прапануем немцам ачысціць воласць і пакінуць Усё, што яны нарабавалі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)