Verbum

палігло́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ведае многа моў.

Францыск Скарына быў паліглотам.

лі́шне, прысл.

Вельмі многа, празмерна, залішне.

На фронце не будзеш л. спаць.

Не было патрэбы л. гаварыць.

караці́н, -у, м. (спец.).

Аранжаважоўты пігмент, які спрыяе ўтварэнню ў арганізме вітаміну А.

У моркве многа караціну.

прапе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Многа насыпаць перцу, насыціць перцам.

|| незак. прапе́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

раі́сты, -ая, -ае.

Які дае многа раёў, які часта раіцца.

Раістая сям’я пчол.

|| наз. раі́стасць, -і, ж.

памно́гу, прысл. (разм.).

У вялікай колькасці, многа (звычайна пра тое, што паўтараецца).

П. перапісваць адно і тое ж.

глум, -у, м.

1. гл. глуміць.

2. Пра што-н. папсаванае, марна страчанае.

Многа сена пайшло ў г.

гэ́тулькі, прысл. і займ. указ. (разм.).

Столькі, так многа.

Вам нельга г. чытаць.

Г. людзей сышлося, як ніколі!

заспа́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца; -пі́ся; зак. (разм.).

Праспаць многа, больш чым звычайна.

Пасля лазні заспаўся.