сты́плер, ‑а, м.

Конь, спецыяльна прывучаны да скачак з перашкодамі.

[Англ. steepler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыгано́ў, ‑ова.

Разм. Які належыць цыгану. Цыганоў конь. Цыганова хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмылі́цца, -лю́ся, хмы́лішся, хмы́ліцца; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмылі́цца, -мы́ліцца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каранні́к, ‑а, м.

Сярэдні конь у тройцы, які запрагаецца ў аглоблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муста́нг, ‑а, м.

Дзікі конь, які вадзіўся даўней у паўночнаамерыканскіх стэпах.

[Ад ісп. mustango.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першэро́н, ‑а, м.

Парода ламавых коней, а таксама конь такой пароды.

[Фр. percheron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскілза́цца, ‑аецца; зак.

Вызваліцца ад закладзеных у рот цугляў. Конь раскілзаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пешчаны вы́пестованный, вы́холенный; хо́леный;

в. конь — вы́холенная ло́шадь;

~ныя ру́кі — хо́леные ру́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запражны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для запрэжкі, які ходзіць у запрэжцы. Запражны конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерассядла́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога не рассядлалі, не паспелі рассядлаць. Нерассядланы конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)