інкуна́булы, ‑бул; адз. інкунабула, ‑ы, ж.

Кнігі, надрукаваныя ў пачатковую пару кнігадрукавання — да 1501 г. (па афармленню падобныя на рукапісныя).

[Ад лац. incunabula — ранняе дзяцінства; першыя крокі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сшыва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спец. Машына для брашуроўкі дротам аддрукаваных лістоў кнігі, часопіса і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́д², -у і -а, М -дзе, м.

1. гл. завесці.

2. -у. Тэрмін дзеяння заведзенага механізма.

Гадзіннік з сутачным заводам.

3. -а. Прыстасаванне для прывядзення ў дзеянне механізма.

З. гадзінніка.

4. -у. Частка тыражу кнігі, надрукаваная з аднаго набору (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кнігано́ша, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -но́ш (гіст.).

1. Прадавец кніг або бібліятэчны работнік, якія разносілі кнігі па дамах.

2. Чалавек, які займаўся дастаўкай кніг праз мяжу нелегальным шляхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. гл. капацца.

2. Закапаць частку свайго цела ў што-н.; засыпаць сябе чым-н.

З. ў сена.

З. ў кнігі, у работу (перан.: цалкам аддацца чытанню, рабоце).

|| незак. зако́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́крыфы, ‑аў; адз. апокрыф, ‑а, м.

Старажытныя рэлігійныя кнігі, забароненыя царквой, таму што іх змест не поўнасцю супадаў з патрабаваннямі афіцыйнага веравучэння.

[Ад гсэч. apokryphos — тайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы, ж.

1. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лінеіць.

2. Спосаб, характар лінеення. Рахунковыя кнігі маюць спецыяльную лінёўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забаро́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад забараніць.

2. у знач. прым. На які накладзена забарона; недазволены. Забароненыя кнігі. Забароненая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаве́рства, ‑а, н.

1. Агульнасць веры, рэлігіі.

2. Стараверская секта, якая прызнае праваслаўнае духавенства, але захоўвае старапісныя абразы і старадрукарскія богаслужэбныя кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́кладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Покрыўка кнігі, сшытка і пад. Вокладка з кардону. Каленкоравая вокладка. Кніга без вокладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)