флі́гель-ад’юта́нцтва, ‑а, н.

Званне і пасада флігель-ад’ютанта; выкананне абавязкаў флігель-ад’ютанта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам вышэйшы за падпаручніка і ніжэйшы за штабс-капітана, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. пару́чніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасвяці́ць³, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -вячо́ны; зак., каго (што) у што.

Надаць які-н. сан, званне з дапамогай пэўных абрадаў.

П. у епіскапы.

|| незак. пасвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пасвячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архіпа́стыр, ‑а, м.

Старадаўняе пачцівае званне вышэйшых чыноў духавенства: епіскапа, мітрапаліта, патрыярха; старшы пастыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атама́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атамана, належыць яму. Атаманскае званне. Атаманскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

епі́скапства, ‑а, н.

1. Сан, званне епіскапа. Атрымаць епіскапства.

2. Тое, што і епархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́нцлерскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канцлера, належыць яму. Канцлерскае званне. Канцлерскі дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́рдства, ‑а, н.

1. Званне лорда. Атрымаць лордства.

2. зб. Разм. Лорды. Англійскае лордства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ршальскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маршала, належыць яму. Маршальскае званне. Маршальская зорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маэстра ’ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта’, ’званне выдатных шахматыстаў’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мовы з італ. maestro ’майстар’, ’настаўнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)