парася́ і парасё, ‑сяці; мн. ‑сяты, ‑сят; н.

Дзіцяня свінні. У Самабыля ёсць розная жыўнасць: куры, трое парасят, дзве казы і трусы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поши́ть сов., в разн. знач. пашы́ць, (долго, много, неоднократно) папашыва́ць, папашы́ць;

поши́ть два часа́ пашы́ць дзве гадзі́ны;

поши́ть пиджа́к пашы́ць пінжа́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

протарато́рить сов., разг., в разн. знач. пралапата́ць; (проболтать) прабалбата́ць;

протарато́рил что́-то пралапата́ў не́шта;

протарато́рить два часа́ пралапата́ць (прабалбата́ць) дзве гадзі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлучы́ць сов.

1. разлучи́ть;

2. (прервать контакт) разъедини́ть;

3. раздели́ть;

р. чараду́ на дзве ча́сткі — раздели́ть ста́до на́ две ча́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́ліна ж., в разн. знач. лу́ковица;

ц. цюльпа́на — лу́ковица тюльпа́на;

з’е́сці дзве цыбу́ліны — съесть две лу́ковицы;

ц. во́ласа — лу́ковица во́лоса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарлапа́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто гарлапаніць; крыкун, гарлан. Гарлапан Якуб, які мог крычаць.. дзве гадзіны запар, у момант сцішваўся, вытарашчваў чорныя вочкі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыке́т, ‑а, М ‑кеце, м.

Гульня ў мяч, пры якой ігракі, падзяліўшыся на дзве групы, імкнуцца збіць мячом вароты праціўніка (тры слупкі з перакладзінкамі).

[Англ. cricket.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Абл. Невялікая баханка. Падаючы торбу, [маці] загаварыла: — Я тут хлеба дзве кулідкі паклала. Учора спякла. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патаўсце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць тоўстым, таўсцейшым. [Ларыса] пахарашэла. Загарэла. І, здаецца, крыху патаўсцела. Асіпенка. Толькі дзве ніжнія галіны [бярозы] значна патаўсцелі, сталі даўжэйшымі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагу́бец, ‑бца, м.

Разм.

1. Тое, што і самагубнік.

2. Той, хто сам чым‑н. шкодзіць свайму здароўю. [Даніла:] — От самагубец! Дзве бутэлькі зараз. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)