бязбо́жнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць веры ў бога, адмаўленне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязмэ́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бязмэтнага; адсутнасць мэты. Бязмэтнасць існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няшча́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Бяда, гора; няшчасны выпадак.

Н. мне з табой!

Н. на чыгунцы.

2. Няўдача, адсутнасць поспеху.

Шчупак з кручка сарваўся, вось н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспара́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Адсутнасць парадку.

У хаце б.

Валяцца ў беспарадку.

2. звычайна мн. Масавыя народныя хваляванні як форма пратэсту супраць улады.

Беспарадкі ў казармах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неўраўнава́жанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўраўнаважанага; адсутнасць душэўнай раўнавагі. Неўраўнаважанасць характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безадка́знасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безадказнага; адсутнасць адказнасці. Безадказнасць — вораг поспеху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безыдэ́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безыдэйнага; адсутнасць ідэйнасці. Барацьба з безыдэйнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бессаро́мнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бессаромнага; адсутнасць сораму; нахабства. Бессаромнасць ўчынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяздо́казнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бяздоказнага; адсутнасць доказаў; недаказанасць. Бяздоказнасць абвінавачання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгуманіза́цыя, ‑і, ж.

Пазбаўленне ці адсутнасць гуманістычнага пачатку, гуманістычнай сутнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)