Verbum

мнагаму́жжа, ‑а, н.

Перажытачная форма шлюбу, пры якой жанчына можа быць у шлюбе з некалькімі мужчынамі адначасова.

лю́лі, выкл.

1. Ужываецца пры закалыхванні дзіцяці; прыпеў у песні-калыханцы.

2. Прыпеў у некаторых народных песнях.

по́ршневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да поршня. Поршневыя кольцы. // Які працуе пры дапамозе поршня. Поршневыя машыны.

празекту́ра, ‑ы, ж.

1. Патолагаанатамічнае аддзяленне пры лячэбных або навучальных медыцынскіх установах.

2. Тое, што і празектарства.

праламля́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць светлавога праменя праламляцца пры пераходзе з аднаго асяроддзя ў другое. Праламляльнасць праменяў.

пратарго́л, ‑у, м.

Лякарства ў выглядзе вадкасці або мазі, якое ўжываецца пры хваробах вачэй, скуры і інш.

[Ад пратэін — бялок, лац. argentum. — серабро і oleum — масла, алей.]

пальцахо́дныя, ‑ых; адз. няма.

Жывёлы, якія пры хадзьбе апіраюцца не на ўсю ступню, а толькі на пальцы.

нама́з, ‑у, м.

Мусульманскі рэлігійны абрад, пры якім малітва суправаджаецца мыццём рук і рытуальнымі рухамі. Вячэрні намаз.

[Перс. nämāz.]

насса́ць, ‑есу, ‑ссеш, ‑ссе; ‑сеем, ‑ссяце; зак., чаго.

Пры дапамозе ссання атрымаць, здабыць (пра вадкасць). Нассаць малака.

пастрыжэ́нне, ‑я, н.

Царкоўны абрад, які спраўляецца пры пасвячэнні ў манаства і які суправаджаецца падразаннем валасоў; пострыг.