Verbum

насялі́цца, ‑селіцца; зак.

Стаць населеным; засяліцца. Новы дом насяліўся людзьмі. // перан. Стаць занятым, заселеным (жывёламі, рыбамі і пад.). Лес насяліўся птушкамі.

наэлектрызава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зарадзіцца электрычнасцю.

2. перан. Прыйсці ў вельмі ўзбуджаны стан.

нязмы́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які цяжка або немагчыма змыць. Нязмыўны вугальны пыл.

2. перан. Такі, які нельга апраўдаць, загладзіць. Пязмыўная ганьба.

павыгаро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Абгарадзіць усё, многае. Павыгароджваць сядзібы.

2. перан. Выгарадзіць усіх, многіх. Павыгароджваць падсудных.

падлакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; заг. падлакіруй; зак., што.

1. Палакіраваць злёгку або дадаткова. Падлакіраваць мэблю.

2. перан. Разм. Прыхарашыць. Падлакіраваць рэчаіснасць.

расслаі́цца, ‑слоіцца; зак.

1. Раздзяліцца на слаі. Горкая парода расслаілася.

2. перан. Падзяліцца на сацыяльныя групы, класы. Пры капіталізме сялянства расслаілася.

сабачу́га, ‑і, м.

Разм.

1. Вялікі сабака. Хацелі павесіць ці атруціць, але сабачуга не даваўся. Сабаленка.

2. перан. Груб. Ілгун, манюка.

свіня́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм.

1. Забруджваць што‑н., рабіць беспарадак.

2. перан. Паскудзіць, шкодзіць каму‑н. у чым‑н.

сто́ік, ‑а, м.

1. Паслядоўнік філасофіі стаіцызму.

2. перан. Пра чалавека, які стойка і мужна пераносіць усе жыццёвыя выпрабаванні, нягоды, цяжкасці.

[Грэч. stōikos.]

тараба́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Тайнапісны, крыптаграфічны. Тарабарскае пісьмо.

2. перан. Незразумелы з-за складанасці вырашэння. Тарабарская мова. // Пазбаўлены сэнсу, бязглузды.