Verbum

ну́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго і без дап. (разм.).

Гаворачы «ну», паганяць каня або падганяць скаціну.

|| наз. ну́канне, -я, н.

падсо́хнуць, -ну, -неш, -не; падсо́х, -хла; -ні́; зак.

Злёгку высахнуць.

Дарога падсохла.

|| незак. падсыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

На дварэ стала п. (безас.).

рэ́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак., што і без дап. (разм.).

Сказаць што-н., абазвацца.

Р. слоўца (неабдумана, неасцярожна сказаць што-н.).

бра́знуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. гл. бразгаць.

2. каго-што. З сілай кінуць, паваліць, выклікаўшы шум; грымнуць.

Б. аб зямлю.

вы́шмаргнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

Выцягнуць рыўком з чаго-н.

В. нітку з іголкі.

|| незак. вышмо́ргваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́шчыпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Шчыпкамі вырваць.

В. цыбулі.

|| незак. вышчы́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. вы́шчыпнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

прыцмо́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак.

Утварыць гук губамі, стуліўшы і хутка растуліўшы іх.

П. ад здзіўлення.

|| незак. прыцмо́кваць, -аю, -аеш, -ае.

адмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што.

Узмахам рукі, галавы адагнаць, адкінуць.

А. камароў.

|| незак. адма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

казыра́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

Вітаць па-вайсковаму, прыкладваючы руку да казырка.

|| аднакр. казырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

курлы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Пра жураўлёў: ствараць гукі, падобныя на «курлы».

|| аднакр. курлы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. курлы́канне, -я, н.