адыме́нны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад назоўніка або прыметніка. Адыменнае прыслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́лачніца, ‑ы, ж.

Футляр або падстаўка для карабпа з запалкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́льшчык, ‑а, м.

Рабочы або служачы, які выконвае здзельную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вольнаадпу́шчанік, ‑а, м.

Гіст. Раб або прыгонны, адпушчаны на волю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воўнапрадзі́льня, ‑і, ж.

Прадпрыемства або частка яго, дзе прадзецца воўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратава́льнік, ‑а, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які вылучае або нясе святло. Святланосныя прамені.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слесарчу́к, ‑а, м.

Разм. Памочнік або вучань слесара (звычайна недарослы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпедано́сец, ‑носца, м.

Баявы самалёт або карабель, які ўзброены тарпедамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траі́стасць, ‑і, ж.

Наяўнасць траякіх сувязей, адносін або трайнога саставу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)