Адпачы́ць, ст.-бел. отпочивати (1547) (Нас. гіст.) да пакой (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Азно́б (БРС), азноба ’балячка, прастуда, азноб, зайздрасць’ (Нас.). Гл. знабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перавалока ’затрымка, замаруджванне’ (Нас.). Аформленае па-беларуску рус. проволо́чка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перавухры́ць ’перавучыць; перахітрыць’ (Нас.). Да пера- і вухрыць, ву́харэц (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перака́сціць ’папсаваць; перамазаць, перапэцкаць’ (Нас.). Да пера- і касці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пе́цік ’дзіцячы пеню’ (Нас.). Відаць, памянш. да лятух ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рабо́хом ’несправядлівы хабар, рабаўніцтва’ (Нас.). Запазычанне з ідышу, гл. рэ́бахі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Растры́сціць (растри́сциць) ’раскрышыць на дробныя часткі’ (Нас.). Да трысціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сшчэрк (сщеркъ) ’выроўніванне збожжа з краямі меркі’ (Нас.). Гл. шчырк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сіві́ць ‘паступова сівець’ (Нас.), укр. сі́вити ‘тс’. Да сівы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)