Нязг̌ра́да (незг̌ра́да) ’няўмека, няўклюда’ (ТС), нязгрэ́да ’няўдаліца’ (клец., Нар. лекс.). Відаць, адваротны дэрыват ад незг̌ра́дны, незг̌рэ́дны ’нехлямежы, нязграбны’ — фанетычна змененае незг̌рабны? Магчыма, зыходная аснова захавалася ў беласт. zhrèjdać ’сапсаваць справу, зрабіць што-небудзь паспешна, абы-як’, якое Смулкова (Балт.-слав. иссл.–1980. М., 1981, 209) лічыць балтызмам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інкасі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) аперацыю інкаса, прад’явіць (прад’яўляць) дакумент да плацяжу і атрымаць (атрымліваць) належныя да выплаты грошы.

[Ад іт. incassare — класці ў скрыню.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачырвані́ць, ‑ваню, ‑воніш, ‑воніць; зак., каго-што.

Зрабіць чырвоным, афарбаваць у чырвоны колер. Болю асабліва не было, а кроў цякла, зачырваніла ўсё галіфэ. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрадні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Зблізіць, зрабіць сябрамі, цесна звязаць. Агульнае гора зрадніла [Івана і Анютку] ціхай маўклівасцю. Быкаў. Расія.. зрадніла Міцкевіча з дзекабрыстамі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацяплі́ць, ацяплю, ацепліш, ацепліць; зак., што.

1. Абагрэць (памяшканне) з дапамогай печаў або спецыяльных прыстасаванняў. Ацяпліць кватэру.

2. Агледзець, зрабіць цёплым; уцяпліць. Ацяпліць кароўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высно́ва, ‑ы; Р мн. ‑сноў; ж.

Вывад, заключэнне. Зрабіць выснову. □ [Карызна] ужо дасканала праверыў свае .. адносіны, свае пачуцці да.. [жонкі] і зрабіў рашучую канчатковую выснову. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акульту́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Зрабіць прыгодным для вырошчвання сельскагаспадарчых раслін. Акультурыць глебу.

2. Ператварыць дзікую расліну ў культурную. Акультурыць лясную яблыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшліфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго-што.

1. Пашліфаваць што‑н. з усіх бакоў. Абшліфаваць камень.

2. перан. Разм. Зрабіць больш выхаваным, вытрыманым, абыходлівым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Коўзаючыся, зрабіць што‑н. коўзкім, прыгодным для кахання. Абкоўзаць горку.

2. Прымяць, абсунуць коўзаннем. Абкоўзаць страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрубі́ць, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць; зак., што.

1. Адсячы частку чаго‑н. падкарочваючы, падраўноўваючы.

2. Падшыць, загнуўшы край; зрабіць рубец на чым‑н. Абрубіць хустку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)