ствары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., ство́рыцца; зак.

1. Утварыцца, узнікнуць.

На месцы балота стварылася возера.

2. Арганізавацца, пачаць дзейнічаць (пра якую-н. грамадскую арганізацыю, установу і пад.).

Пры школе стварыўся драматычны гурток.

|| незак. ствара́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

токапрыёмнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Прылада, пры дапамозе якой ток ад проваду або рэйкі перадаецца рухавіку электравоза, тралейбуса, пад’ёмнага крана і пад.

Т. электравоза.

2. Назва розных прыбораў, у якіх адбываецца ператварэнне электрычнай энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безаско́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтварае асколкаў з вострымі краямі пры ўдары або ціску (звычайна пра шкло).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бразгата́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бразгатаць, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́дніца, ‑ы, ж.

Гіст. Памяшканне пры княжацкім двары ў Старажытнай Русі, дзе жыла грыдзь або прымалі гасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́матацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Зрасходавацца пры матанні; зматацца.

2. перан. Знясіліцца, змардавацца. Выматацца за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агіткалекты́ў, ‑тыву, м.

Калектыў агітатараў, які ствараецца пры пярвічных арганізацыях КПСС для вядзення агітацыйнай работы сярод насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддра́іць, ‑драго, ‑драіш, ‑драіць; зак., што.

Спец. Адчыніць што‑н. герметычна зачыненае пры дапамозе задрайкі. Аддраіць люк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзінанача́лле, ‑я, н.

Сістэма кіравання, пры якой усё кіраўніцтва сканцэнтравана ў руках адной асобы. Адзінаначалле ў гаспадарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адзаліць.

2. Вапнавы раствор, які прымяняецца пры апрацоўцы шкур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)