ро́гат, -у, М -гаце, м.

Гучны, нястрымны смех.

Вясёлы р.

Пакаціцца (або паехаць) ад (з) рогату (гучна і нястрымана зарагатаць; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сухару́кі, -ая, -ае.

Які дрэнна валодае або зусім не валодае рукой (рукамі) у сувязі з атрафіяй мышцаў.

|| наз. сухару́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

Таўхаць каго-н. або адзін аднаго.

|| зак. таўхану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

труці́цца, тручу́ся, тру́цішся, тру́ціцца; незак. (разм.).

Прымаць атруту з мэтай самагубства або зазнаваць шкоднае дзеянне атрутнага рэчыва.

|| наз. тручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квінтэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

1. Ансамбль з пяці выканаўцаў (спевакоў або музыкантаў). Вакальны квінтэт.

2. Музычны твор для пяці інструментаў або пяці галасоў. Квінтэт на беларускія народныя тэмы.

[Іт. quintetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паро́ль, ‑я, м.

Сакрэтнае ўмоўнае слова або фраза для апазнавання сваіх людзей на вайсковай службе або ў канспіратыўных арганізацыях. Пароль і адрас Сашу дала сваячка — падпольшчыца Ядзя Дубіцкая. Новікаў.

[Ад фр. parole — слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празаі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз у паэтычным творы з дзелавой, навуковай або гутарковай мовы. Не выключана, што празаізмы ў вершах Максіма Танка звязаны з яго творчымі пошукамі. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпадо́бніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Стаць падобным на каго‑, што‑н.

2. Змяніўшыся ў вымаўленні пад уздзеяннем сумежнага або блізкага гука, стаць падобным на яго або тоесным яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́ліо, нескл., н.

1. Кніга або часопіс намерам у аркуш або палову аркуша.

2. У рахунковых кнігах — правая і левая старонкі, якія маюць адзін і той жа парадкавы нумар.

[Ад лац. (in) folio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

між, прыназ.

1. з Т. Выражае прасторавыя адносіны, ужыв. для ўказання на прадметы, пасярод якіх або ў прамежку паміж якімі што-н. знаходзіцца, адбываецца.

Дарога віецца між палямі.

2. з Р або Т. Выражае аб’ектныя адносіны; служыць для ўказання на групу прадметаў або асоб, у асяроддзі якіх наглядаюцца ўзаемасувязі.

Спрэчка між сяброў.

Дружба між народамі.

◊

Між іншым —

1) мімаходам, не звяртаючы асаблівай увагі;

2) дарэчы, к слову кажучы.

Між (паміж) намі (кажучы) — аб чым-н. такім, чаго не варта гаварыць іншым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)