Verbum

пладзі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., пло́дзіцца; незак.

1. Размнажацца, разводзіцца.

Не ўсе жывёліны могуць п. ў няволі.

2. перан. З’яўляцца ў вялікай колькасці, распаўсюджвацца.

|| зак. распладзі́цца, -ло́дзіцца.

по́месь, -і, ж.

1. Жывёліна або расліна, атрыманая ад скрыжавання розных парод, гатункаў.

Мул — п. асла з кабылай.

2. перан. Мешаніна, сумесь чаго-н. разнароднага.

П. натуралізму з пошласцю.

правінцыя́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Жыхар правінцыі (у 2 знач.; уст.).

2. перан. Чалавек з адсталымі, абмежаванымі поглядамі.

|| ж. правінцыя́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

рэвера́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пачцівы паклон з прысяданнем.

2. перан., звычайна мн. Перабольшанае выказванне пачцівасці, угодлівасці (іран.).

Рабіць рэверансы перад кім-н. (расшарквацца ў 2 знач.).

рэ́ха, -а, н.

1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.

Лясное р.

Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).

2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).

сатра́п, -а, мн. -ы, -аў м.

1. Намеснік правіцеля ў старажытнай Персіі і Індыі, які меў неабмежаваную ўладу.

2. перан. Самадур, дэспат, жорсткі начальнік, тыран.

|| прым. сатра́пскі, -ая, -ае.

свяці́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Храм (уст.).

С. аракулаў.

2. перан. Месца, якое выклікае пачуццё глыбокай павагі і пашаны (высок.).

С. навукі (цэнтр навуковай думкі).

се́йбіт, -а, М -біце, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто сее зерне.

С. трывожыцца за лёс ураджаю.

2. перан. Чалавек, які распаўсюджвае ідэі, веды.

С. разумнага, добрага, вечнага.

секта́нцтва, -а, н.

1. Агульная назва руху адасаблення ад пануючага веравучэння, утварэння сектаў (у 1 знач.).

2. перан. Фанатычная адарванасць ад жыцця, ад практыкі, ад людзей.

Сектанцтва ў рабоце.

спага́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).

1. Забрудзіць, зрабіць паганым, нячыстым.

С. новыя боты.

2. перан. Зняважыць, пазбавіць святасці.

С. ідэю.

|| незак. спага́ньваць, -аю, -аеш, -ае.