мерыдыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мерыдыяна. // Які ідзе ў напрамку мерыдыяна, па мерыдыяну. Мерыдыянальная лінія.

[Лац. meridionalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убаро́ць, убора; зак., каго.

Абл. Баднуць. Да .. [Петрыка] ідзе Падласка, рогі паставіла і галаву ўвагнула, убароць хоча. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трайко́нцік (тройко́нцік) ’трохвугольнік, выкладзены з камянёў, куды ідзе падуст на нераст і дзе яго ловяць’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. trójkąt ’трохвугольнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лыжня́, ‑і, ж.

След, пракладзены лыжамі. Коля збочвае з дарогі і па пракладзенай лыжні ідзе да ракі. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераро́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які перароблівае што‑н. Пераробны завод чорнай металургіі. // Які ідзе ў пераробку. Пераробны чыгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працэ́сія, ‑і, ж.

Урачыстае мнагалюднае шэсце. Пахавальная працэсія. □ Па правым беразе ідзе ўздоўж ракі вясельная працэсія. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уце́шнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан уцешнага. Млосную ўцешнасць парушае Варанецкі, які прыйшоў паглядзець, як ідзе сіласаванне. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапча́к, ‑а, м.

1. Род коннага прывода. Замардавалі [гаспадары] дзяўчыну. Кожны дзень, як конь у тапчаку, ідзе і ідзе .. Ні адпачынку, ні ласкавага слова. Чарнышэвіч.

2. Тое, што і таптуха (у 2 знач.). [Плотка:] — Гоняць нас усюды. Ловяць нас на вуды, Надзяць па гарох. Ловяць невадамі, Душаць венцярамі, Брэднем, тапчаком. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спори́ться несов., разг. быць спо́рным, ісці́ спо́рна (спарне́й);

когда́ ве́село живётся, рабо́та спори́тся калі́ ве́села жыве́цца, рабо́та ідзе́ спарне́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́снік, ‑а, м.

Тое, што і вястун. Прыбег прамень, ад сонца ясны веснік, І абвясціў людзям: вясна ідзе. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)