ксено́н, ‑у, м.
Хімічны элемент, адзін з інертных газаў, які прымяняецца ў электратэхніцы.
[Ад грэч. xenos — чужы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́зій, ‑ю, м.
Хімічны элемент, вельмі мяккі светлы метал з залаціста-жоўтым адценнем.
[Ад лац. caesius — блакітны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эйнштэ́йній, ‑ю, м.
Спец. Штучна атрыманы хімічны элемент трэцяй групы перыядычнай сістэмы Мендзялеева.
[Лац. Einsteinium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мыш’я́к ’хімічны элемент Arsenicum’, мышша́к ’тс’ (Нас.), мыша́к (Бяльк.). З рус. мышьяк, якое першапачаткова абазначала ’мышыны яд’. Параўн. мыша́к 1 ’мышыны гарошак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бром, -у, м.
Хімічны элемент, цяжкая цёмна-бурая вадкасць з рэзкім непрыемным пахам, якая выкарыстоўваецца ў тэхніцы, медыцыне, фатаграфіі і пад.
|| прым. бро́мавы, -ая, -ае і бро́місты, -ая, -ае.
Бромісты калій.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мыш’я́к, -у́, м.
Хімічны элемент, крохкі паўметал стальнога колеру, што ўваходзіць у склад некаторых мінералаў, а таксама прэпараты з гэтага рэчыва, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне і тэхніцы.
|| прым. мыш’яко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
біяхі́мія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае хімічны састаў арганізмаў і ўласцівыя ім хімічныя працэсы.
[Ад грэч. bíos — жыццё і хімія.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратру́та, ‑ы, ДМ ‑труце, ж.
Хімічны прэпарат для пратручвання, абеззаражвання насення, пасадачнага матэрыялу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цырко́ній, ‑ю, м.
Хімічны элемент, серабрыста-белы, цвёрды, тугаплаўкі метал, які прымяняецца ў тэхніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нео́н, -у, м.
Хімічны элемент, інертны газ без колеру і паху, які выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпачак, у сігнальных, рэкламных і пад. асвятляльных прыладах.
|| прым. нео́навы, -ая, -ае.
Неонавая лямпа.
Неонавае святло.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)