проціпажа́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для папярэджання або тушэння пажару. Проціпажарныя мерапрыемствы. Проціпажарная тэхніка. Проціпажарныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процісу́таргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць папярэджваць або аслабляць сутаргі (звычайна пра лекавыя сродкі); супрацьсутаргавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюджэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бюджэту. Бюджэтныя расходы, сродкі. Бюджэтны артыкул. Бюджэтнае асігнаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макіявелі́зм, ‑у, м.

Палітыка, пры якой выкарыстоўваюцца любыя сродкі для дасягнення мэты. // перан. Вераломства, каварства.

[Ад імя Макіявелі — італьянскага палітычнага дзеяча і пісьменніка, які ў сваіх творах апраўдваў любыя сродкі барацьбы за ўладу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзінфекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэзінфекцыі, прызначаны для яе. Дэзінфекцыйная камера. Дэзінфекцыйныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасудазвужа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які звужае сасуды (у 1 знач.), прызначаны для звужэння сасудаў. Сасудазвужальныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасударасшыра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які расшырае сасуды (у 1 знач.), прызначаны для расшырэння сасудаў. Сасударасшыральныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіласапагру́зчык, ‑а, м.

Машына для пагрузкі сіласу і сенажу ў транспартныя сродкі або ў кормараздатчыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недастатко́вы, -ая, -ае.

1. Невялікі па колькасці, які не адпавядае якім-н. патрэбам; слабы, малы.

Недастатковыя сродкі.

Н. вопыт.

2. Няпоўны, нездавальняючы; негрунтоўны, несур’ёзны.

Недастатковыя веды.

|| наз. недастатко́васць, -і, ж.

Н. прынятых мер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дармае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто не працуе, а жыве на чужыя сродкі; лайдак, гультай.

|| ж. дармае́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. дармае́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)