перкаля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Спосаб вышчалочвання руд (пераважна медных акісленых і тых, у якіх утрымліваецца золата).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суфікса́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суфікса, з’яўляецца суфіксам. Суфіксальны спосаб словаўтварэння. Суфіксальная частка слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотатыпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотатыпіі. Фотатыпічны спосаб. // Зроблены спосабам фотатыпіі. Фотатыпічная копія рукапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чвартава́нне, ‑я, н.

Гіст. Сярэдневяковы спосаб смяротнай кары, пры якім спачатку адсякаліся рукі, ногі, потым галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мане́р ’спосаб дзеяння, лад, узор’ (ТСБМ, Яруш.), ’характар’ (паўн.-усх., КЭС). З польск. manier ’спосаб’, якое з ням. Manier < франц. manière ’тс’ < нар.-лац. manuāria ’спрытнасць рук’ < manus ’рука’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэмакраты́чны

1. демократи́ческий;

д. лад — демократи́ческий строй;

2. демократи́чный, демократи́ческий;

д. спо́саб жыцця́ — демократи́чный (демократи́ческий) о́браз жи́зни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэспаты́чны

1. деспоти́ческий;

д. спо́саб праўле́ння — деспоти́ческий о́браз правле́ния;

2. деспоти́чный, деспоти́ческий;

д. хара́ктар — деспоти́чный (деспоти́ческий) хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экано́мны в разн. знач. эконо́мный;

э. чалаве́к — эконо́мный челове́к;

э. спо́саб убо́ркі ўраджа́ю — эконо́мный спо́соб убо́рки урожа́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рысь¹, ж.

1. Спосаб бегу каня (або іншай жывёлы), пры якім адначасова выносяцца наперад ногі пярэдняя левая і задняя правая або пярэдняя правая і задняя левая.

Ехаць рыссю.

2. Часты і павольны бег чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драпе́жніцтва, -а, н.

1. Спосаб існавання драпежных жывёл.

Ваўкі жывуць драпежніцтвам.

2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).

3. перан. Шкодніцкае вядзенне гаспадаркі; браканьерства.

Лясное д.

Д. ў лоўлі рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)