ата́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атавы. Атаўнае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́клы, ‑ая, ‑ае.

Які замок, стаў мокрым, вільготным. Замоклае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саманаграва́нне, ‑я, н.

Самаадвольнае награванне, выкліканае ўнутранымі прычынамі. Саманаграванне сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенасклада́льнік, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая машына для складвання сена ў копы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утапта́цца, утопчацца; зак.

Стаць утаптаным, прымяцца. Снег утаптаўся. Сена ўтапталася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воз, -а, мн. вазы́, вазо́ў, м.

1. Сродак гужавога транспарту, прызначаны для язды і перавозкі грузаў; калёсы.

Класці сена на в.

2. Нагружаныя паклажай калёсы, сані і пад., а таксама колькасць таго, што можа змясціцца на павозцы.

Везці в. сена.

В. дроў.

Што з воза ўпала, тое прапала (прыказка). Цэлы в. навін (перан.: вельмі многа). Вазамі вазіць (надта многа). Цягнуць в. (перан.: выконваць усю асноўную работу).

|| прым. вазавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Сапрэць, сапсавацца ад сырасці і цяпла або стаць запалёным ад перагравання і поту (пра скуру).

Сена папрэла.

Пад пахамі папрэла (безас.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сме́ла, прысл.

1. гл. смелы.

2. 3 лёгкасцю, без перашкоды, без цяжкасці (разм.).

Сюды с. ўлезе дзесяць тон сена.

3. Упэўнена, несумненна.

З такім дакладам с. можна выступаць на сходзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацерушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цяру́шыцца; зак.

1. Насыпацца, высыпацца.

Нацерушылася сена.

2. безас. Нападаць у якой-н. колькасці (пра дробны снег).

|| незак. нацяру́швацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разва́лы, -аў.

1. Рама з трох жэрдак, якая кладзецца на сані для большай умяшчальнасці.

Сані з разваламі.

2. Нізкія і шырокія сані з такой рамай.

Дзед вёз сена на развалах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)