та́кже

1. нареч. такса́ма;

я та́кже во́время зако́нчил рабо́ту я такса́ма своечасо́ва зако́нчыў рабо́ту;

2. союз соед. такса́ма;

я́блони, а та́кже гру́ши зацвели́ я́блыні, а такса́ма гру́шы зацвілі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нале́гчы сов., прям., перен. нале́чь, принале́чь;

н. грудзьмі́ на стол — нале́чь (принале́чь) гру́дью на стол;

н. на вёслы — нале́чь на вёсла;

н. на рабо́ту — нале́чь на рабо́ту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здавальня́юча

1. нареч. удовлетвори́тельно;

зрабі́ць рабо́ту з. — сде́лать рабо́ту удовлетвори́тельно;

2. (об отметке) в знач. сущ., нескл., ср. удовлетвори́тельно;

атрыма́ць з. па матэма́тыцы — получи́ть удовлетвори́тельно по матема́тике

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапла́та, -ы, ДМа́це, ж.

1. гл. даплаціць.

2. Дадатковая плата.

Атрымаць даплату за звышурочную работу.

Д. за багаж.

|| прым. даплатны́, -а́я, -о́е.

Даплатная каса.

Даплатное пісьмо — пісьмо, за перасылку якога плаціць атрымальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дру́жны, -ая, -ае.

1. Звязаны дружбай, узаемнай дапамогай, выручкай.

Д. калектыў.

Дружная сям’я.

2. Які адбываецца адначасова, сумесна, бурна.

Д. смех.

Дружныя апладысменты.

Дружная вясна.

Дружна (прысл.) узяцца за работу.

|| наз. дру́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насвяткава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Уволю, многа пасвяткаваць. Насвяткаваліся, цяпер трэба за работу брацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашаба́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

Разм. Кончыць або перапыніць работу. Цесляры пашабашылі, пайшлі абедаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сілак, ‑лку, м.

Разм. Напружанне, намаганне. А робіць .. [хлапец] работу сваю без ніякага высілку. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́бельшчык, ‑а, м.

Работнік прадпрыемства, установы, які вядзе ўлік яўкі на работу па табелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чорнарабо́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які выконвае цяжкую фізічную, некваліфікаваную ці брудную работу. Чорнарабочы чалавек.

2. у знач. наз. чорнарабо́чы, ‑ага, м.; чорнарабо́чая, ‑ай, ж. Рабочы (рабочая), які (якая) выконвае розную фізічную, некваліфікаваную, звычайна цяжкую і брудную, работу. У 1908 годзе Алесь паспяхова канчае школу і наймаецца чорнарабочым на лесапілку. Хведаровіч. Там і яна [маці] колькі гадоў працавала чорнарабочай на будоўлі. Марціновіч. // перан. Той (тая), хто выконвае чарнавую, карпатлівую работу, работу радавых удзельнікаў якой‑н. справы. Пыл славы не слепіць мне вочы, Пагардай не крывіцца рот — Паэзіі чорнарабочы, Я слаўлю рабочы народ. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)