кіно́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік кінематаграфіі.

2. Аматар хадзіць у кіно.

|| ж. кіно́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афармі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Работнік па афармленні чаго-н.

|| ж. афармі́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. афармі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.

2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́зеншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік лазні, які абслугоўвае наведвальнікаў.

|| ж. ла́зеншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ла́зеншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кіно́шнік ’кінамеханік’ (Яўс.), ’работнік кінематаграфіі’ (ТСБМ). Гл. кіноўшчык, кіншчык, кіношчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даста́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца дастаўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтахі́мік, ‑а, м.

Спецыяліст па нафтахіміі; работнік нафтахімічнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тчык, ‑а, м.

Работнік аптэкі, фармацэўт, які вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салетрава́р, ‑а, м.

Работнік, які заняты на вытворчасці салетры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплавозабудаўні́к, ‑а, м.

Работнік галіны машынабудавання, якая выпускае цеплавозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)