касцюме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па тэатральных касцюмах; работнік касцюмернай.

|| ж. касцюме́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіно́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік кінематаграфіі.

2. Аматар хадзіць у кіно.

|| ж. кіно́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афармі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Работнік па афармленні чаго-н.

|| ж. афармі́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. афармі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.

2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кіно́шнік ’кінамеханік’ (Яўс.), ’работнік кінематаграфіі’ (ТСБМ). Гл. кіноўшчык, кіншчык, кіношчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нафтахі́мік, ‑а, м.

Спецыяліст па нафтахіміі; работнік нафтахімічнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даста́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца дастаўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тчык, ‑а, м.

Работнік аптэкі, фармацэўт, які вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салетрава́р, ‑а, м.

Работнік, які заняты на вытворчасці салетры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплавозабудаўні́к, ‑а, м.

Работнік галіны машынабудавання, якая выпускае цеплавозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)