напаласава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., чаго.
Разм. Неакуратна, нядбайна нарэзаць або нарваць палосамі многа чаго‑н. Напаласаваць паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сшы́так ’злучаныя лісты паперы ў вокладцы’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), сшыто́к ’тс’ (Гарэц., Ласт.). Ад сшыць ’злучыць, аб’яднаць’, гл. шыць. Наватвор па ўзору польск. zeszyt, укр. зо́шит ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
карталю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм. Невялікі лісток паперы, звычайна з якім‑н. запісам на ім. — Тут, брат, ёсць для цябе карталюшка адна, — сказаў стараста і зняў шапку: у шапцы насіў ён свае паперы. Колас. Выслухаў, выстукаў [доктар] хлопца кругом, Даў карталюшку на лекі. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́красці, ‑краду, ‑крадзеш, ‑крадзе; пр. выкраў, ‑крала; заг. выкрадзі; зак., каго-што.
Украсці тое, што ахоўваецца. Выкрасці сакрэтныя паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўнале́тні, ‑яя, ‑яе.
Які дасягнуў паўналецця. [Лабыш:] Ну, бяры свае паперы: ты ўжо паўналетняя і павінна сама здымаць працэнты. Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таршанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.
Спец. Нанесці (наносіць) рэльефны малюнак на паверхню паперы цісненнем. Таршанаваць паперу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шалпаткі́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Які шалпоча, шамаціць. Паперы шалпаткія, збольшага новыя, рознага колеру — зялёныя, сінія, цёмна-жоўтыя, ружовыя. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дадра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзяры́; -дра́ны; зак., што (разм.).
1. Скончыць драць.
Д. паперы.
2. Надраць дадаткова, да пэўнай меры.
Д. моху.
Д. бульбы.
3. Знасіць да дзірак (вопратку, абутак і пад.).
Д. боты.
|| незак. дадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шпарга́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).
1. Лісток паперы з запісамі, якім тайна карыстаецца нядобрасумленны навучэнец у час праверкі яго ведаў.
2. Паперка з тэкстам, загадзя падрыхтаваная для выступаючага.
Гаварыць па шпаргалцы.
|| прым. шпарга́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Карці́на 1 ’карціна’. Запазычанне з італ. cartina ’сорт паперы’ (пач. XVII ст.). Параўн. прыклад з Александрыі (Булыка, Запазыч., 142).
Карці́на 2 ’ігральная карта’ (Нар. словатв., Гарэц.). Новаўтварэнне ад карта (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)