зулу́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зулусаў, належыць ім. Зулуская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іраке́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іракезаў, належыць ім. Іракезская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каракалпа́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каракалпакаў, належыць ім. Каракалпакская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рдскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курдаў, належыць ім. Курдская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

летапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да летапісу. Летапісны збор. Летапісная мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нагайцаў. Нагайская арба. Нагайская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́ўхскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да піўхаў, належыць ім. Ніўхская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палабаў. Палабскія славяне. Палабская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урду́, нескл., м.

Афіцыйная мова Пакістана, адна з сучасных літаратурных моў Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарго́н, ‑у, м.

Мова якой‑н. прафесіянальнай або сацыяльнай групы, насычаная вялікай колькасцю слоў і выразаў, спецыфічных толькі для гэтай групы. Жаргон дваранскага салона. Акцёрскі жаргон. // Умоўная мова, зразумелая толькі пэўнаму асяроддзю; арго. Зладзейскі жаргон.

[Фр. jargoh.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)