Verbum

мова

т. 10, с. 503

АЛГАРЫТМІ́ЧНАЯ МО́ВА,

гл. ў арт. Мова праграмавання.

т. 1, с. 233

родная мова,

мова, на якой асоба мысліць без дадатковага самакантролю.

т. 13, с. 396

АРМЯ́НСКАЯ МО́ВА,

самастойнае адгалінаванне індаеўрапейскіх моў. Мова армян; дзярж. мова Арменіі. Пашырана таксама сярод армян Азербайджана, Грузіі, Сірыі, Ірана, Лівана, Турцыі, ЗША, некат. краін Зах. Еўропы, Амерыкі. У лексіцы і фанетыцы ёсць агульныя рысы з мовамі Каўказа. У ёй больш за 50 дыялектаў. Фанетыка багатая зычнымі — 30 фанем; 6 галосных. Самая развітая і багатая граматычная катэгорыя — дзеяслоў.

Гісторыя літ. мовы падзяляецца на 3 перыяды: стараж.-арм. мова вядома з часу стварэння армянскага пісьма (5 ст.), вусны яе варыянт выйшаў з ужытку ў 11 ст., пісьмова-літ. (грабар) існавала да канца 19 ст.; сярэдні перыяд — 12—16 ст.; з 17 ст. фарміруецца новая літ. армянская мова. Сучасная літ. мова мае 2 варыянты: усх. (дзярж. мова) і зах. мова (сродак зносін армян за мяжой).

т. 1, с. 497

дацкая мова

т. 6, с. 71

дзяржаўная мова

т. 6, с. 145

егіпецкая мова

т. 6, с. 381

жэстаў мова

т. 6, с. 481

інданезійская мова

т. 7, с. 227

індывідуальная мова

т. 7, с. 239